Ρομποσκι: ένα τμήμα από την ιστορία των σφαγών του τουρκικού κράτους
Στο Ρομπόσκι που είναι ένα μόνο τμήμα των σφαγών που πραγματοποίησε το τουρκικό κράτος κατά των Κούρδων, 34 Κούρδοι δολοφονήθηκαν με βομβαρδισμό από μαχητικά αεροσκάφη.
Παρά το ότι πέρασαν 9 χρόνια από τη σφαγή, οι δράστες δεν δικάστηκαν ακόμη.
Η ιστορία των Κούρδων είν’;ι πλήρης τόσο από αντίσταση και εξεγέρσεις, όσο και από γενοκτονικές σφαγές. Μία εξ αυτών είναι και η σφαγή του Ρομπόσκι. Αυτή η περιοχή που ήταν αρμενικός οικισμός και το πραγματικό του όνομα ήταν Ρούμποζικ, από-αρμενιτοποιήθηκε με τις σφαγές που έγιναν το 1915 και αργότερα. Σύμφωνα με τις περιγραφές χωρικών μέχρι την πολύ πρόσφατη ιστορία, υπήρχαν απομεινάρια αρμενικών εκκλησιών. Μετά από την εκδίωξη των Αρμενίων τα ονόματα των χωριών άλλαξαν, για παράδειγμα το Ρουμπόζικ από Ρομπόσκι έγινε Ορτάσου ενώ το χωριό Μπετζούχ πού βρίσκεται δύο χιλιόμετρα πιο μπροστά ονομάστηκε Γκιούλγιαζι. Σε αυτή την περιοχή όπου συνέβησαν κατά σειρά διάφορες σφαγές, τελευταία στις 28/12/2011, 34 Κούρδοι σκοτώθηκαν από πολεμικά αεροσκάφη F-16.
Μετά τον καθορισμό των συνόρων με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, εμπόριο που γινόταν επί χιλιάδες χρόνια χαρακτηρίστηκε ως “λαθρεμπόριο”. Το Ρομπόσκι που είναι γειτονικό στην περιοχή Χεφτανίν πού βρίσκεται στο νότιο Κουρδιστάν, ταυτόχρονα είναι πάνω σε αυτόν τον χιλιάδων ετών εμπορικό δρόμο. Μετά την κατάρτιση των συνόρων το εμπόριο συνεχίστηκε μέχρι την μέρα που το ημερολόγιο έδειχνε 28/12/2011.
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΦΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ
Χωρικοί οι οποίοι όπως πριν με εκατοντάδες μουλάρια έκαναν συνοριακό εμπόριο, έτσι και εκείνη τη νύχτα, με τον ίδιο πληθυσμό πήραν το δρόμο για να μεταφέρουν υλικά όπως πετρέλαιο, ζάχαρη και τσιγάρα. Οι χωρικοί κέρδιζαν χρήματα με αυτά που μετέφεραν από τα σύνορα με τα μουλάρια. Κερδίζαν 50 με 70 τουρκικές λίρες ανά μουλάρι. Στην πραγματικότητα αυτοί δεν έκαναν εμπόριο, οι χωρικοί κέρδιζαν μόνο από το μεταφορικό. Ιδιοκτήτες των προϊόντων που μεταφέρονταν ήταν επιχειρήσεις όπως μπακάλικα, μάρκετ και χονδρέμποροι.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2011 πήγαν πάλι στα σύνορα με τον ίδιο στόχο. 35 άτομα από τα χωριά Μπετζούχ και Ρομπόσκι μαζί με δεκάδες μουλάρια πήραν το δρόμο. Όταν έφτασαν στο στρατιωτικό σημείο στα σύνορα οι στρατιώτες που άλλες φορές έπαιρναν χαράτσι από τους χωρικούς, αυτή τη φορά τους είπαν πως “Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία σας φορά πού πάτε”.
Αυτή η κουβέντα πού ήταν προάγγελος της σφαγής που θα γινόταν σε λίγες ώρες, στην πραγματικότητα ήταν μία ομολογία.
…..
Και στο παρελθόν κατά περιόδους είχε εμποδιστεί το συνοριακό εμπόριο. Αλλά αυτή τη φορά δεν θα συνέβαινε έτσι. 34 χωρικοί δολοφονήθηκαν άγρια μαζί με τα μουλάρια τους. Την ώρα που οι χωρικοί πλησίασαν στα σύνορα και επέστρεφαν, βομβαρδίστηκαν επανειλημμένα από μαχητικά αεροσκάφη F-16 του τουρκικού στρατού, στο χρονικό διάστημα ανάμεσα 21:37 και 22:24. Από τα 35 άτομα σώθηκε μόνο ένας ονόματι Σερβέτ Εντζού. Οι υπόλοιποι 34 άνθρωποι και τα μουλάρια δολοφονήθηκαν από τους τόνους των βομβών που έπεσαν.
ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΑΚΟΜΗ
Μετά από την σφαγή ο έπαρχος και οι αξιωματούχοι του τουρκικού τάγματος που βρίσκεται στο χωριό, έκαναν ότι μπορούσαν για να μην ταφούν τα σώματα που είχαν παραληφθεί από το νοσοκομείο του Ουλούντερε, στην τοποθεσία όπου επιθυμούσαν οι οικογένειες. Αλλά με την αντίσταση των βουλευτών του κόμματος HDP και των χωρικών, οι αξιωματούχοι του τουρκικού κράτους υποχρεώθηκαν να κάνουν βήμα πίσω. Επί μήνες συνεχίστηκε ανθρώπινη ροή με επισκέψεις συλλυπητηρίων και αλληλεγγύης. Κάθε χρονιά στην επέτειο γίνονται μνημόσυνα και διαφορές εκδηλώσεις. Κάθε χρονιά χιλιάδες άνθρωποι από το εξωτερικό κάνουν προσπάθειες αλληλεγγύης και στήριξης προς τις οικογένειες του Ρομπόσκι. Αλλά αναμφίβολα ο πόνος των οικογενειών αυτών είναι ακόμη φρέσκος.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Οι σχετικές με την σφαγή δηλώσεις του τουρκικού κράτους θεωρήθηκαν από τους κατοίκους του Ρομπόσκι, ως υποστηρικτικές της σφαγής. Διότι οι δηλώσεις που έγιναν, ήταν προσπάθειες νομιμοποίησης αυτών που συνέβησαν. Ο τότε πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με τους δολοφονημένους τους είχε αναφέρει αρχικά ως “μέλη του ΠΚΚ’, ακολούθως ως “ληστές” και αργότερα ως “λαθρέμπορους”, προβάλλοντας σε κάθε του δήλωση μία νόμιμη κάλυψη για τη σφαγή.
Στα 9 χρόνια που περάσαν, το τουρκικό κράτος δεν άλλαξε τη στάση του απέναντι στη σφαγή. Σε τέτοιο σημείο που ακόμη και η νομική διαδικασία που ξεκίνησε για την δίωξη των δραστών ακόμη δεν τελείωσε.
ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Μετά από την πραγματοποίηση της σφαγής, ξεκίνησε μία νομική διαδικασία υπό την ηγεσία των οικογενειών, για να δικαστούν και να τιμωρηθούν οι δράστες. Ακολουθώντας δρόμους του εσωτερικού δικαίου, έγιναν προσωπικές προσφυγές. Αλλά καμία εξ αυτών δεν μπόρεσε να αποσπάσει ένα θετικό αποτέλεσμα. Στην τελευταία περίπτωση το Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή καθώς οι δικηγόροι μίας οικογένειας έστειλαν ελλιπή έγγραφα. Οι οικογένειες του Ρομπόσκι αντιμετώπισαν με οργή την απόρριψη της προσφυγής. Ορκίστηκαν τόσο με το δικαστήριο που επικαλούμενο την έλλειψη ενός ασήμαντου έγγραφου απέρριψε την αίτηση τους, όσο και με τους δικηγόρους καθώς λόγω του λάθους τους έδωσαν “πάτημα” στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Πέραν του ότι δεν ζητήθηκε λογοδοσία σε νομικό επίπεδο για τη σφαγή στο διάστημα που πέρασε, αυξήθηκαν και οι πιέσεις σε βάρος των οικογενειών του Ρομπόσκι. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Ρομπόσκι που έκαναν ομιλίες ή αναρτήσεις, ζητώντας να δικαστούν οι δολοφόνοι των παιδιών, αδελφών και πατεράδων τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με διώξεις, συλλήψεις και προφυλακίσεις. Μάλιστα κάποιοι “δικάστηκαν” επειδή πήγαν επίσκεψη στους τάφους των παιδιών τους. Το κράτος ξεκάθαρα δήλωσε πως “Σκότωσα όσους σκότωσα από εσάς και αυτούς που δεν τους σκότωσα, τους αφομοιώνω με διάφορες μεθόδους”.
Ως αποτέλεσμα πέρασαν 9 χρόνια από την σφαγή του Ρομπόσκι. Η σφαγή αυτή δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Αργότερα συνεχίστηκαν οι σφαγές σε βάρος των Κούρδων. Όπως και στο Ρομποσκι, έτσι και στις άλλες σφαγές, διασφαλίστηκε πως οι δράστες δεν αποκαλύφθηκαν και δεν τιμωρήθηκαν. Ωστόσο η αναζήτηση της δικαιοσύνης και του αγώνα των ανθρώπων του Ρομπόσκι, δεν διακόπηκε ποτέ. Ακόμη εκφράζουν το ίδιο αίτημα και συνεχίζουν τον αγώνα τους διεκδικώντας λογοδοσία για τα παιδιά τους.
πηγή: TourkikaNea
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder