Mikis Theodorakis, the greatest Greek composer in history, whose music has touched generations, died on Thursday at age 96 in Athens.
The composer penned what is probably the best-known piece of Greek music, the film score to “Zorba the Greek,” an instrumental which is still played and danced to around the world to this day.
Works encapsulated world of Greek music
Mikis Theodorakis produced a staggering number of musical works, encompassing both symphonic music and most predominantly Greek folk music, from which he drew most of his inspiration, making it famous the world over.
His ability to compose music which conveyed emotion and struggle is perhaps best displayed in his composition “The Ballad of Mauthausen.” This music has been described as one of the most beautiful pieces of music ever written about the Holocaust.
The legacy which the incomparable Theodorakis leaves behind is not only that of the greatest Greek composer of all time, but also that of a visionary humanitarian. Starting out as a socialist, in his later years he tried to unite all the Greek people, regardless of their political affiliation.
Mikis Theodorakis’ trials — and torture — transformed into art
Mikis Theodorakis suffered a great deal for his early idealism, even enduring torture multiple times, beginning when he was captured during the Italian occupation. He was later imprisoned and exiled for his beliefs, even after he had achieved acclaim as a composer.
But like all great creators, he transformed all his painful experiences into tremendously moving works of art. The end result was that Theodorakis made his personal history part of the musical history of the nation of Greece.
One cannot separate Theodorakis’ political activism from his compositions, because one is the reflection of the other. Even in his nineties, his creative spirit was strong, and he remained active in both fields.
No Greek can forget his moving speech during the rally against the use of the term “Macedonia” by Greece’s northern neighbor, on February 4, 2018.
Early life of Greece’s greatest composer of the modern era
Mikis Theodorakis was born on the island of Chios on July 29, 1925. But his most salient characteristic, that of the restless spirit which no shackles could ever contain, was perhaps derived from his Cretan descent.
For most Greek people, Theodorakis was seen as a revolutionary who spoke through both his actions and his music. For the rest of the world, he was a notable composer who also became famous for the iconic music he wrote for the film “Zorba the Greek.”
It was clear from early on that the composer’s life would be equally devoted to both music and the struggle for human rights. Theodorakis gave his first concert in Tripoli, at the tender age of 17, presenting his work “Kassiani,” a piece of classical music which expressed the horror and grief of the German occupation of Greece.
Joined Greek Resistance in 1942
It was 1942; and in addition to being completely devoted to his music, young Theodorakis had also already joined the Greek Resistance, fighting the Nazis.
The composer was only 18 when he was arrested for the first time, during a demonstration on March 25, 1943. The occupying Italian forces brutally tortured the young man; but this was only the first time that he would be treated in this inhumane way.
When Theodorakis was released, he moved to Athens and joined the National Liberation Front (EAM) and began his studies at the Athens Conservatory.
After the German Occupation, Greece fell into the abyss of a bloody civil war. The idealistic young composer found himself sympathizing with the leftist guerrillas. He was persecuted by police and ended up living in hiding in Athens.
After second torture, sent to prison camp on Makronisos
Eventually Mikis Theodorakis was arrested, was tortured again, and then sent into exile on Greece’s Ikaria Island. He was later transferred to Makronisos, a barren island which was made into a camp for political prisoners.
The prisoners were known to suffer torture and had to endure unimaginable living conditions. The inmates called it a “death camp,” as many of them perished there.
Theodorakis was released from the camp after the end of the Civil War. He moved to Athens, where he completed his studies at the Athens Conservatory. His special area of study was in “Harmony, Counterpoint and Fugue.” He was then finally free to begin a promising music career.
In 1954, armed with a scholarship, he moved to Paris, where he enrolled in the Paris Conservatoire, studying music analysis with Olivier Messiaen, and orchestral conducting with Eugene Bigot. The years between 1954 and 1960 were a time of feverish music composing all over Europe.
He wrote music for the ballerina Ludmila Tcherina and for the Stuttgart Ballet. In 1957, Theodorakis was awarded First Prize at the Moscow Festival by Dmitry Shostakovich for his work “Suite No. 1 For Piano and Orchestra.”
The composer also wrote many works of symphonic music and chamber music during these years.
Music merged with politics for Mikis Theodorakis
Upon his return to Greece in 1960, Theodorakis’ music became political, in line with his leftist ideology. He had already taken the long poem “Epitaph” by Yiannis Ritsos and put it to music. He now turned to writing folk songs, composing dozens of songs which still echo in the minds of the Greek people.
Theodorakis founded the “Athens Small Symphony Orchestra” and performed many concerts all over Greece as part of a campaign to familiarize Greek citizens with the masterpieces of European symphonic music.
In 1964, the composer gained instant worldwide recognition with the iconic music he wrote for Michael Cacoyannis’ film “Zorba the Greek.”
Elected to Parliament as member of United Democratic Left party
However, politics was still equally high on the agenda for the great composer. After the assassination of leftist Grigoris Lambrakis, the group “Lambrakis Youth” was founded and Theodorakis was elected its president. At the same time, Theodorakis was elected as a member of the United Democratic Left (EDA) Party in Parliament.
April 21, 1967 was a black day for Greece, and it was doubly so for the leftist-leaning composer. He went underground in order to fight against the Greek dictatorship, but only a few months later, he was arrested and thrown in jail.
Theodorakis’ descriptions of the torture and humiliation he suffered by the authorities under the dictatorship are very difficult to read. Theodorakis was transferred multiple times to other prisons and special concentration camps for political dissidents.
Continued to compose even after arrest during Colonels’ regime
Still, despite the horrendous events he was living through, Mikis Theodorakis never ceased to compose music, continually sending his compositions abroad so that they would not be lost. The singers Maria Farantouri and Melina Merkouri, who were both self-exiled in Paris, sang his songs to tell the world of the terrible events unfolding in Greece.
Theodorakis’ health began to deteriorate while he was detained at the Oropos camp, and both Greek and foreign luminaries protested abroad for his release. Among them were composer Dmitry Shostakovich, playwright Arthur Miller, and actors Laurence Olivier and Yves Montand, who set up an international committee demanding his release.
Under incredible international pressure, the dictators had no option but to release Theodorakis, allowing him to leave the country on April 13, 1970. He would use France as a base for the next four years, as he continually toured the world and agitated for political reforms and human rights.
Theodorakis’ life encapsulated man’s struggle for freedom
Theodorakis declared “Nothing is more necessary and valuable to man than freedom. If you don’t have food, if you don’t have education, if you don’t have comforts, you suffer. If you don’t have freedom, you don’t exist. Because then you don’t count as man.
“What is freedom? Freedom is responsibility. It is to be responsible. It is to have at every moment, in every case, your share of responsibility in the group and the community.”
The composer felt a lifelong responsibility to compose music which would speak for freedom, human dignity and human rights. He made his personal goals universal.
Once free, Theodorakis spent every moment of his life during those years staging concerts, meeting with heads of state and important figures, giving interviews and making statements, imploring the world to help topple the colonels’ regime in Greece.
Free at last
In 1974, after the fall of the dictatorship, the composer finally felt free to return to Greece. Greeks were hungry not only for freedom but for Theodorakis’ music as well, which had been banned during the seven years of the colonels’ regime.
He gave many concerts in Greece and abroad and was again placed on his rightful pedestal as one of the most important Greek citizens in modern history.
The indefatigable creator still never stopped composing, even when he was actively involved in Greek politics. He was elected to the Greek parliament in 1981-86 and 1989-92, and served as Minister of State from 1990-92 in the Constantine Mitsotakis administration.
Theodorakis’ decision to join the right-wing government was openly derided by the leftists. However, the move showed his longing to unite all Greeks and erase the political differences which had caused the civil war.
The composer was awarded the Lenin Prize for Peace in 1983. In 1986, Theodorakis, along with Turkish intellectuals and politicians, was instrumental in the establishment of Greek-Turkish Friendship Committees in Greece.
Nominated for Nobel Peace Prize in 2000
He then held several concerts in the neighboring country in an effort to bring the peoples of the two countries together. Creating and playing the role of an ambassador for peace, he sent messages from Prime Ministers Andreas Papandreou, and later Constantine Mitsotakis, to the Turkish government.
In 1990, Theodorakis performed thirty-six concerts all over Europe under the auspices of Amnesty International. He also held concerts promoting solar energy under the auspices of Eurosolar, and against illiteracy and drug abuse.
Theodorakis was nominated for the Nobel Peace Prize in the year 2000.
Still, despite his work as a full-time activist for many causes in the realm of peace and human rights, Theodorakis kept composing symphonic music, cantatas and operas. He publicly opposed NATO’s war in Kosovo in 1999 and the Iraq War in 2013.
During these years, he received many international awards and honors, both for his music and his activism for peace and human rights.
Theodorakis and the issue of “Macedonia”
The last time Theodorakis was politically active was after Alexis Tsipras’ leftist government signed a deal with the Former Yugoslav Republic of Macedonia to allow the use of the term “Macedonia” by Greece’s northern Balkan neighbor.
On February 4, 2018, hundreds of thousands Greeks gathered at Syntagma Square in Athens to protest against the use of “Macedonia” in FYROM’s official name — which of course has now been changed to The Republic of Northern Macedonia.”
The great Greek gave a staggering speech there defending the name of Macedonia, coming close to tears.
“Macedonia is and will always be Greek,” he stated. “The position of the Greek people is firm and self-evident. If a government is considering to put its signature to a deal that includes the term Macedonia, then it must ask the Greek people first.”
Defying previous accusations by the government that those who defended the name of Macedonia are “nationalists” and “right-wing extremists,” Theodorakis declared, “It is not nationalism, but patriotism to defend the homeland and its people.”
Among all the innumerable other qualities possessed by the great composer and humanitarian, Theodorakis showed his deep and unending devotion to his beloved nation of Greece to the very end of his life.
His long life encapsulated all the trials and tragedies — and eventual rebirth — of Greece in modern times.
See all the latest news from Greece and the world at Greekreporter.com. Contact our newsroom to report an update or send your story, photos and videos. Follow GR on Google News and subscribe here to our daily email!
..............
Müziği nesillere dokunan tarihin en büyük Yunan bestecisi Mikis Theodorakis, Perşembe günü 96 yaşında Atina'da öldü.
Atina'nın merkezindeki evinde ölümü, son yıllarda çoğunlukla kalp tedavisi için olmak üzere birden fazla hastaneye yatışın ardından geldi.
Besteci, muhtemelen Yunan müziğinin en bilinen parçası olan film müziğini, bu güne kadar dünyanın her yerinde hala çalınan ve dans edilen bir enstrümantal olan “Yunan Zorba”ya yazdı.
Eserler, Yunan müziğinin dünyasını kapsıyor
Mikis Theodorakis, hem senfonik müziği hem de ilhamının çoğunu aldığı ve onu dünya çapında ünlü yapan ağırlıklı olarak Yunan halk müziğini kapsayan şaşırtıcı sayıda müzik eseri üretti.
Duygu ve mücadeleyi aktaran müzik besteleme yeteneği, belki de en iyi “The Ballad of Mauthausen” adlı bestesinde sergileniyor. Bu müzik, Holokost hakkında yazılmış en güzel müzik parçalarından biri olarak tanımlanmıştır.
Eşsiz Theodorakis'in geride bıraktığı miras, yalnızca tüm zamanların en büyük Yunan bestecisinin değil, aynı zamanda vizyon sahibi bir insancıllığın mirasıdır. Sosyalist olarak yola çıktıktan sonraki yıllarda, siyasi görüşlerine bakılmaksızın tüm Yunan halkını birleştirmeye çalıştı.
Mikis Theodorakis'in davaları - ve işkence - sanata dönüştü
Mikis Theodorakis, erken dönem idealizmi için çok acı çekti, hatta İtalyan işgali sırasında yakalandığı andan itibaren birçok kez işkenceye katlandı. Daha sonra, bir besteci olarak beğeni topladıktan sonra bile, inançları nedeniyle hapsedildi ve sürgüne gönderildi.
Ancak tüm büyük yaratıcılar gibi, tüm acı deneyimlerini son derece hareketli sanat eserlerine dönüştürdü. Sonuçta Theodorakis, kişisel tarihini Yunanistan ulusunun müzik tarihinin bir parçası haline getirdi.
Theodorakis'in politik aktivizmi bestelerinden ayrılamaz çünkü biri diğerinin yansımasıdır. Doksanlarında bile yaratıcı ruhu güçlüydü ve her iki alanda da aktif kaldı.
4 Şubat 2018'de Yunanistan'ın kuzey komşusu tarafından "Makedonya" teriminin kullanılmasına karşı yapılan mitingde yaptığı duygulu konuşmasını hiçbir Yunan unutamaz.
Yunanistan'ın modern çağın en büyük bestecisinin erken yaşamı
Mikis Theodorakis, 29 Temmuz 1925'te Sakız adasında doğdu. Ama en belirgin özelliği, hiçbir prangaya asla zapt edilemeyen huzursuz ruh, belki de Girit soyundan geliyordu.
Yunan halkının çoğu için Theodorakis, hem eylemleri hem de müziği aracılığıyla konuşan bir devrimci olarak görülüyordu. Dünyanın geri kalanı için, “Zorba the Greek” filmi için yazdığı ikonik müzikle de ünlenen dikkate değer bir besteciydi.
Bestecinin hayatının hem müziğe hem de insan hakları mücadelesine eşit olarak adanacağı başından belliydi. Theodorakis ilk konserini henüz 17 yaşındayken Trablus'ta verdi ve Yunanistan'ın Alman işgalinin dehşetini ve kederini ifade eden bir klasik müzik parçası olan “Kassiani” adlı eserini sundu.
1942'de Yunan Direnişi'ne katıldı
1942'ydi; ve genç Theodorakis, kendini tamamen müziğine adamasının yanı sıra, Nazilere karşı savaşan Yunan Direnişi'ne çoktan katılmıştı.
Besteci, 25 Mart 1943'te bir gösteri sırasında ilk kez tutuklandığında henüz 18 yaşındaydı. İşgalci İtalyan kuvvetleri genç adama vahşice işkence yaptı; ama ilk defa bu kadar insanlık dışı bir muamele görecekti.
Theodorakis serbest bırakıldığında Atina'ya taşındı ve Ulusal Kurtuluş Cephesi'ne (EAM) katıldı ve Atina Konservatuarı'nda eğitimine başladı.
Alman İşgali'nden sonra Yunanistan kanlı bir iç savaşın uçurumuna düştü. İdealist genç besteci kendini solcu gerillalara sempati duyarken buldu. Polis tarafından zulüm gördü ve sonunda Atina'da saklanarak yaşadı.
İkinci işkenceden sonra Makronisos'taki esir kampına gönderildi
Sonunda Mikis Theodorakis tutuklandı, tekrar işkence gördü ve ardından Yunanistan'ın Ikaria Adası'na sürgüne gönderildi. Daha sonra siyasi mahkumlar için bir kampa dönüştürülen çorak bir ada olan Makronisos'a transfer edildi.
Mahkumların işkenceye maruz kaldıkları ve akıl almaz yaşam koşullarına katlanmak zorunda kaldıkları biliniyordu. Mahkumlar, birçoğu orada can verdiği için burayı “ölüm kampı” olarak adlandırdı.
Theodorakis, İç Savaş'ın sona ermesinden sonra kamptan serbest bırakıldı. Atina Konservatuarı'ndaki eğitimini tamamladığı Atina'ya taşındı. Özel çalışma alanı “Uyum, Kontrpuan ve Füg” idi. Sonunda umut verici bir müzik kariyerine başlamak için özgürdü.
1954'te burslu olarak Paris'e taşındı ve burada Paris Konservatuarı'na girdi, Olivier Messiaen ile müzik analizi ve Eugene Bigot ile orkestra şefliği okudu. 1954 ve 1960 yılları, Avrupa'nın her yerinde beste yapılan hararetli bir müzik dönemiydi.
Balerin Ludmila Tcherina ve Stuttgart Balesi için müzik yazdı. 1957'de Theodorakis, Moskova Festivali'nde Dmitry Shostakovich tarafından “Piyano ve Orkestra İçin 1 Numaralı Süit” çalışmasıyla Birincilik Ödülü'ne layık görüldü.
Besteci bu yıllarda senfonik ve oda müziğine ait birçok eser de yazmıştır.
Fidel Castro ve Mikis Theodorakis Havana'da
Mikis Theodorakis için müzik siyasetle birleşti
1960 yılında Yunanistan'a dönüşünde Theodorakis'in müziği, sol ideolojisine uygun olarak politik hale geldi. Yiannis Ritsos'un uzun şiiri “Epitaph”ı çoktan almış ve müziğe koymuştu. Artık Yunan halkının zihninde yankılanan düzinelerce şarkı besteleyerek türküler yazmaya yöneldi.
Theodorakis, “Atina Küçük Senfoni Orkestrası”nı kurdu ve Yunan vatandaşlarına Avrupa senfonik müziğinin başyapıtlarını tanıtma kampanyasının bir parçası olarak Yunanistan'ın her yerinde birçok konser verdi.
1964'te besteci, Michael Cacoyannis'in "Zorba the Greek" filmi için yazdığı ikonik müzikle dünya çapında anında tanınırlık kazandı.
Birleşik Demokratik Sol parti üyesi olarak Parlamento'ya seçildi
Bununla birlikte, siyaset, büyük besteci için gündemde hala eşit derecede yüksekti. Solcu Grigoris Lambrakis'in öldürülmesinin ardından “Lambrakis Youth” grubu kuruldu ve Theodorakis başkanlığına seçildi. Aynı zamanda Theodorakis, Parlamento'da Birleşik Demokratik Sol (EDA) Partisi'ne üye olarak seçildi.
21 Nisan 1967 Yunanistan için kara bir gündü ve sol eğilimli besteci için iki kat daha fazlaydı. Yunan diktatörlüğüne karşı savaşmak için yeraltına indi, ancak sadece birkaç ay sonra tutuklandı ve hapse atıldı.
Theodorakis'in diktatörlük döneminde yetkililer tarafından maruz kaldığı işkence ve aşağılanma ile ilgili açıklamalarını okumak çok zor. Theodorakis defalarca başka hapishanelere ve siyasi muhalifler için özel toplama kamplarına transfer edildi.
Albay rejimi sırasında tutuklandıktan sonra bile beste yapmaya devam etti
Yine de, yaşadığı korkunç olaylara rağmen, Mikis Theodorakis beste yapmayı hiç bırakmamış, bestelerini kaybolmamak için sürekli yurtdışına göndermiştir. Paris'te sürgüne gönderilen şarkıcılar Maria Farantouri ve Melina Merkouri, Yunanistan'da yaşanan korkunç olayları dünyaya anlatmak için onun şarkılarını söylediler.
Theodorakis'in sağlığı, Oropos kampında alıkonulduğu sırada bozulmaya başladı ve hem Yunan hem de yabancı aydınlar, serbest bırakılması için yurtdışında protesto etti. Bunlar arasında besteci Dmitry Shostakovich, oyun yazarı Arthur Miller ve serbest bırakılmasını talep eden uluslararası bir komite oluşturan aktörler Laurence Olivier ve Yves Montand vardı.
İnanılmaz uluslararası baskı altında, diktatörlerin Theodorakis'i serbest bırakmaktan başka seçeneği yoktu ve 13 Nisan 1970'te ülkeyi terk etmesine izin verdi. Sürekli olarak dünyayı gezerken ve siyasi için ajite ederken, önümüzdeki dört yıl boyunca Fransa'yı bir üs olarak kullanacaktı. reformlar ve insan hakları
Theodorakis, şarkıcı Giorgos Dalaras (solda) ve şair Yiannis Ritsos ile
Theodorakis'in hayatı, insanın özgürlük mücadelesini özetliyor
Theodorakis, “İnsan için özgürlükten daha gerekli ve değerli hiçbir şey yoktur. Yemeğiniz yoksa, eğitiminiz yoksa, konforunuz yoksa acı çekersiniz. Özgürlüğünüz yoksa yoksunuz demektir. Çünkü o zaman erkek sayılmazsın.
“Özgürlük nedir? Özgürlük sorumluluktur. Sorumlu olmaktır. Her an, her durumda, gruptaki ve topluluktaki sorumluluk payınıza sahip olmaktır.”
Besteci, özgürlük, insan onuru ve insan hakları için konuşacak müzik bestelemek için ömür boyu bir sorumluluk hissetti. Kişisel hedeflerini evrensel hale getirdi.
Theodorakis o yıllarda hayatının her anını konserler vererek, devlet başkanları ve önemli şahsiyetlerle görüşerek, röportajlar vererek ve açıklamalarda bulunarak, Yunanistan'daki albay rejimini devirmeye yardım etmek için dünyaya yalvararak geçirdi.
Theodorakis 2010 yılında Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Yunanistan Başbakanı Yorgo Papandreu ile sonunda bedava 1974'te diktatörlüğün yıkılmasından sonra, besteci nihayet Yunanistan'a dönmekte özgür hissetti. Yunanlılar sadece özgürlüğe değil, yedi yıllık albay rejimi sırasında yasaklanmış olan Theodorakis'in müziğine de açlardı.
Yunanistan'da ve yurt dışında birçok konser verdi ve modern tarihin en önemli Yunan vatandaşlarından biri olarak yeniden hak ettiği yere oturdu.
Yorulmak bilmeyen yaratıcı, Yunan siyasetine aktif olarak dahil olduğunda bile beste yapmayı asla bırakmadı. 1981-86 ve 1989-92 yıllarında Yunan parlamentosuna seçildi ve 1990-92 yılları arasında Konstantin Miçotakis yönetiminde Devlet Bakanı olarak görev yaptı.
Theodorakis'in sağcı hükümete katılma kararı solcular tarafından açıkça alay konusu edildi. Ancak bu hareket, tüm Yunanlıları birleştirme ve iç savaşa neden olan siyasi farklılıkları ortadan kaldırma arzusunu gösterdi.
Besteci 1983'te Lenin Barış Ödülü'ne layık görüldü. 1986'da Theodorakis, Türk aydınları ve politikacılarıyla birlikte Yunanistan'da Yunan-Türk Dostluk Komitelerinin kurulmasında etkili oldu.
2000 yılında Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterildi
Daha sonra iki ülke halklarını bir araya getirmek için komşu ülkede çeşitli konserler verdi. Barış elçisi oluşturup rolünü oynayarak, Başbakan Andreas Papandreu'dan ve daha sonra Konstantin Miçotakis'ten Türk hükümetine mesajlar gönderdi.
1990'da Theodorakis, Uluslararası Af Örgütü himayesinde tüm Avrupa'da otuz altı konser verdi. Ayrıca Eurosolar himayesinde güneş enerjisini teşvik eden, cehalet ve uyuşturucu kullanımına karşı konserler verdi.
Theodorakis 2000 yılında Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterildi.
Yine de, barış ve insan hakları alanındaki birçok neden için tam zamanlı bir aktivist olarak çalışmasına rağmen, Theodorakis senfonik müzik, kantata ve opera bestelemeye devam etti. NATO'nun 1999'da Kosova'daki savaşına ve 2013'teki Irak Savaşı'na açıkça karşı çıktı.
Bu yıllarda hem müziği hem de barış ve insan hakları konusundaki aktivizmi nedeniyle birçok uluslararası ödül ve onur ödülü aldı.
Theodorakis, Makedonya'nın adını savunan gösteriye katılıyor. Kredi:
Theodorakis ve “Makedonya” meselesi
Theodorakis'in siyasi olarak en son aktif olduğu zaman, Alexis Tsipras'ın solcu hükümetinin Yunanistan'ın kuzey Balkan komşusu tarafından “Makedonya” teriminin kullanılmasına izin vermek için Eski Yugoslav Makedonya Cumhuriyeti ile bir anlaşma imzalamasından sonraydı.
4 Şubat 2018'de yüzbinlerce Yunanlı, Atina'daki Syntagma Meydanı'nda toplanarak FYROM'un resmi adı olan "Makedonya"nın kullanılmasına karşı protesto düzenledi - ki bu isim şimdi Kuzey Makedonya Cumhuriyeti olarak değiştirildi."
Büyük Yunan orada Makedonya'nın adını savunan sarsıcı bir konuşma yaptı ve gözyaşlarına boğuldu.
"Makedonya Yunandır ve her zaman öyle kalacaktır" dedi. “Yunan halkının konumu sağlam ve aşikardır. Bir hükümet, Makedonya terimini içeren bir anlaşmaya imza atmayı düşünüyorsa, önce Yunan halkına sormalı.”
Hükümetin, Makedonya adını savunanların "milliyetçi" ve "aşırı sağcılar" olduğuna ilişkin önceki suçlamalarına karşı çıkan Theodorakis, "Anavatanı ve halkını savunmak milliyetçilik değil, vatanseverliktir" dedi.
Theodorakis, büyük besteci ve hümanistin sahip olduğu sayısız diğer niteliklerin yanı sıra, sevgili ulusu Yunanistan'a derin ve bitmeyen bağlılığını yaşamının sonuna kadar göstermiştir.
Uzun yaşamı, modern zamanlarda Yunanistan'ın tüm denemelerini ve trajedilerini ve nihayetinde yeniden doğuşunu kapsıyordu.
Yunanistan ve dünyadan en son haberleri Greekreporter.com'da görün. Bir güncellemeyi bildirmek veya hikayenizi, fotoğraflarınızı ve videolarınızı göndermek için haber odamızla iletişime geçin. Google Haberler'de GR'yi takip edin ve buradan günlük e-postamıza abone olun!
Kaynak: GreekReporter
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder